Η σειρά φωτογραφιών είναι μια περιπλάνηση στο θολό τοπίο της μνήμης , εκεί όπου οι εικόνες δεν είναι πια σαφείς, αλλά απομεινάρια μιας αίσθησης που ψιθυρίζουν ερωτήματα.
Ποιος είναι εκεί; Ποιος λείπει; Τι ξεχάστηκε; Πρόσωπα και μορφές γλιστρούν μακριά τη στιγμή που προσπαθούμε να τα συγκρατήσουμε.  Οι φωτογραφίες μοιάζουν με όνειρα που δεν θυμάσαι καθαρά,   δεν θέλουν να εξηγηθούν. Αρκεί να τις νιώσεις, να προβάλεις τα δικά σου συναισθήματα πάνω στις θολές φιγούρες και τους σκοτεινούς χώρους.

…άραγε υπήρξαμε ποτέ στα όνειρα μας; (Παντελής Ροδοστόγλου, Διάφανα Κρίνα)